dakbayan sa mga bukog

Giputbol ang sirkiro sa iyang amo human iyang gikawatan og paglaom ang mga nanan-aw niya tungod aning esenaha: ang iyang pagsab-it sa hangin sa mga botelya sa bino nga puno sa mga wala matumang damgo o sa tukmang pagkasulti, tinguha, nga mahubad ang kahulogan sa pulong nga “wala” nga kanunayng ilitok nila kon ilang hiposon ang kamatuoran sulod sa ilang mga bulsa.

Naglakaw ang sirkiro, nagguyod og sakong puno sa iyang kagul-anan nga iyang natigom sukad sa iyang pagka bata, kagul-anang natapok natilok sa mga higayon nga did-an siya sa iyang apohan pagsud-ong sa gabundak nga ulan.

Mitadlas siya sa basurahan sa Inayawan, apan wala niya gilabay ang sako. Sa unahan, misantop sa iyang alimpatakan: “Ako ang basurahan.”

Mipadayon siya sa iyang panaw ug nalamba human masabod iyang tiil sa bungo sa dakbayan sa mga bukog. Gipabarog siya sa lalaki nga nagbahag ug nagdalag pana.

“Salamat, Bay. Ako diay ang sirkiro sa Nalusoan.” “Ako diay si Kulafu, ang kinaham sa mga gikapoy sa kinabuhi.”

Sa unahan, gasul-ob og trapo nga Propeta gadagan-dagan. Iyang mga panagna kanunayng gisibya sa iyang mga daman. Sa umaabot, ang Propeta mamaligya og kamatuoran nga selyado sa usa ka paketeng sigarilyo. Dili kini mahalin kay iyang singhagan ang mga tawong moduol niya: “Wala niy presyo, mga pesteha mo!”

Tulo ka kataw nanganta sa kantiladong bahin sa dagat sa Sitio Kantilado. Wala sila mangahubog human ilang nahurot og tungla ang traynta ka botelya nga gipapitlag hulagway ni Kulafu. Ang mga botelya gilabay sa asawa sa negosyante og isda.

Kataw Uno: “Kanta ba kining atong gikanta?” Kataw Dos: “Oo, apan walay melodiya.” Kataw Tres: “Ato ning pangitaon ning lalaki sa botelya. Patilawon nato siya og tinola.”

Wala lang sila nasayod si Kulafu nangita sa iyang tulo ka gusok nga nawala sa dakbayan sa mga bukog. Nanguhit niya ang Makililimos, nangaliyupo og eklipse sa udtong tutok samtang gatutok sa buwan nga sinaw ibabaw sa kampanaryo sa kinadak-ang katedral sa dakbayan sa mga bukog.

Sa dihang wala misanong si Kulafu, igo na lang siya miuwang sa lata sa sardinas. Mihunghong dayon siya sa iyang tapad nga buta nga musikero: “Bulahan ang mga bungol kay sila ray nasayod kon unsa kalangas ang kahilom.”

Ang kasaysayan sa Makililimos walay nasayod. Mahimong nagsugod kaniadto, sa tung-tunga o magsugod pa sa umaabot sa dakbayan sa mga bukog.